“Je wordt hier echt gezien. Ik voel de liefde en het vertrouwen binnen het team.”

Ze werkt als PM’er op Peuterwijs en bij bso LeV kids. En ze is als Zorgcoördinator aanspreekpunt voor een aantal groepen. Met andere woorden: je ziet Laura op verschillende plekken binnen LeV. Haar interesses en ambities komen daarmee goed tot hun recht. “Je wordt hier echt gezien. Ik voel de liefde en het vertrouwen binnen het team.”

Zelfverzekerde peuters

Laura werkt twee ochtenden in de week op Peuterwijs. Hier komen kinderen met en zonder VE-indicatie samen in één groep. Dat is leerzaam voor iedereen. Laura: “De kinderen met VE-indicatie hebben echt mijn hart. Dat zijn vaak kinderen die Nederlands niet als eerste taal hebben. Hen kan ik het meest bieden qua ondersteuning. Het is een wereld van verschil tussen hoe ze binnenkomen en hoe ze Peuterwijs verlaten. Tegen de tijd dat ze naar groep 1 gaan, zijn het zelfverzekerde peuters.”

“VE-kindjes met een allochtone achtergrond hebben soms een wat moeilijkere weg. Er speelt op dit moment een meisje uit Syrië bij ons, zij spreekt nog geen Nederlands. Moet je voorstellen; je luistert naar de juf die een boekje aan het lezen is en je verstaat niets van wat er gezegd wordt, dat moet moeilijk zijn. Ik merk dat zij steeds nieuwe stapjes maakt in haar ontwikkeling. Ze tikt mij even aan, wijst ergens naar, en dan denk ik: “Wow, jij voelt je al veilig genoeg om je gevoel op die manier met mij te delen.” Op Peuterwijs creëren we een taalrijke omgeving door middel van Puk-activiteiten. Zij pakt het Nederlands daardoor steeds sneller op. Thuis praat ze al super goed Arabisch en vertelt ze hele verhalen, dat is juist goed want dat haar moedertaal. Maar in deze maatschappij, in dit land, mag zij ook gaan groeien. En daar leggen we hier de basis voor.”

Groeien in je werk

Elke dag ziet Laura de kinderen stap voor stap groeien. Maar ze wil zichzelf natuurlijk ook blijven ontwikkelen. “We hebben elk jaar groeigesprekken. Dan ga je met je leidinggevende in gesprek over je doelen en ambities. Je kunt altijd aangeven dat je bijvoorbeeld meer verantwoordelijkheid zou willen. En weet je wat het mooie is? Het hóeft niet. Je kan ook goed op je plek zitten en dat is helemaal oké. Zelf heb ik uitgesproken dat ik graag wilde doorgroeien. Toen er een vacature voor zorgcoördinator kwam, heb ik gelijk gesolliciteerd. Ik mocht het gesprek aangaan, want ze wisten dat ik dat ik daar voor open stond.”

Samen zorgen

“Vanuit mijn rol als zorgcoördinator heb ik altijd oog voor kinderen met extra zorgbehoefte. De pedagogisch medewerkers op de groepen maken registraties van kinderen. Als daaruit blijkt dat er zorgen zijn rondom de ontwikkeling van een kind, kunnen ze mij of mijn collega zorgcoördinator inschakelen. Dan hebben we gesprekken met de mentor van het kindje en observeren we. Ook maken we een verslag om vervolgens in gesprek te gaan met ouders. Ouders zijn overal bij betrokken. We doen niets zonder hen.”

De verantwoordelijkheid voor de zorg van de kinderen deelt Laura natuurlijk ook met haar collega’s. “Bij LeV spelen veel kinderen waar we voor mogen zorgen. Je doet dat echt samen. In je eentje kun je niks. Je moet altijd kunnen overleggen met je collega. Het is fijn als dat iemand is waarbij je aan één woord genoeg hebt. Dat hebben we hier. Collega’s waar je op kunt bouwen.”